Το σκεφτόμουν πάρα πολύ καιρό να δημιουργήσω κάτι το οποίο θα αναδεικνύει τον τόπο αυτό.

Το παρόν ιστολόγιο είναι κυρίως για να μαθαίνουν οι νέοι (όπως και εγώ) και να θυμούνται οι γηραιότεροι..αλλά και να εμπλουτίσουν οι νέοι με ιδέες τους γηραιότερους.....

Βλάστη

Ας μη μακρηγορώ όμως..αρχικά να πω ότι η Βλάστη βρίσκεται σε ένα πραγματικά μαγευτικό φυσικό σημείο της Ελλάδας, όπως και πολλά άλλα μέρη στην χώρα μας,  αλλά είναι ένα αδιαμφισβήτητα πανέμορφο τοπίο.

Βρίσκεται στα 1245 μέτρα υψόμετρο και δίπλα της έχει το Άσκιον. (Σινιάτσικο στην τοπική διάλεκτο).

Έτσι όπως φαίνεται στην φωτογραφία, στ' αριστερά υψώνεται το Μουρίκι και δεξιά βρίσκεται ο Προφήτης Ηλίας. Εν συνεχεία, να αναφέρω ότι το χωριό βρίσκεται 24 χιλιόμετρα από την ιστορική Πτολεμαΐδα και πολύ λίγα από το Σισάνιο (παλιά Σισανούπολη) και τα Νάματα.

Πέρα από το απέραντο γαλαζοπράσινο τους καλοκαιρινούς μήνες και το κατάλευκο τοπίο τον χειμώνα, η Βλάστη είναι πολύ ιστορικό ως μέρος και από Αυτούς που κατοικούσαν σε αυτή.

Ας ξεκινήσω όμως απ' την αρχή...η Βλάστη χρονολογείται από το 1500 μ.Χ. ως οικισμός. Γύρω στα 1770 μ.Χ. ξεκίνησε η ανάπτυξή της. Κατοικήθηκε από χριστιανούς Μακεδόνες και Βορειοηπειρώτες κυνηγημένους από τους τότε κατακτητές. Η ανάπτυξη της Βλάστης άρχισε να εμφανίζεται το 1769 όταν έγινε το προπύργιο του Ελληνισμού στην Δυτική Ελλάδα. Αυτό διασταυρώνεται από πηγές που προέρχονται από τους Μοσχοπολίτες.(Η Μοσχόπολη ήταν το μέχρι τότε προπύργιο). Μέχρι το 1940 η Βλάστη έγινε μία κωμόπολη με τουλάχιστον 6000 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, τη γεωργία αλλά και το εμπόριο. Εμπόριο λόγω του σημαντικού γεωμορφολογικά σημείου όπου εβρίσκετο.

Όπως και στα περισσότερα χωριά τότε υπήρχε συγκεκριμένη μορφολογία και διαμόρφωση στα κτίσματα. Τα αρχοντικά στην Βλάστη, που μερικά σώζονται και σήμερα, είναι οικίες με πέτρινους τοίχους, ξυλόγλυπτες πόρτες, ζωγραφισμένοι τοίχοι στο εσωτερικό τους με παραστάσεις και εικόνες από την ελληνική μυθολογία, μεταγενέστερα εικόνες από το Βυζάντιο και βεβαίως, σαν χριστιανοί ορθόδοξοι εικόνες αγίων.

Ιωάννης Φαρμάκης

Να φύγω όμως από τα της Βλάστης σαν μέρος (θα αναφερθώ ξανά) και να πάω σε Αυτούς οι οποίοι την κατοικούσαν. Θα ήταν ανόητο εκ μέρους μου να μην ξεκινήσω με τον ήρωα της Επανάστασης του 1821 κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας Ιωάννη Φαρμάκη (1770-1821). Η οικογένειά του είχε εκεί αρματολίκι, ενώ ο ίδιος ήταν πλούσιος κτηνοτρόφος. Μια από τις δράσεις του ήταν στα Επτάνησα, όπου συνεργάστηκε με τον Καποδίστρια και τους Ρώσους κατά του Αλή πασά και των Γάλλων. Το 1816 πήγε στην Πετρούπολη κι έναν χρόνο αργότερα στην Οδησσό. Εκεί μυήθηκε και αποτέλεσε ηγετική φυσιογνωμία της Φιλικής Εταιρείας. Τελευταία του μάχη ενάντια στους Τούρκους έγινε στην μονή Σέκου όταν με τον καλό του φίλο Γεωργάκη Ολύμπιο κλίθηκαν να προστατέψουν το μοναστήρι μετά από εντολή ανωτέρων. Ο Ολύμπιος βρήκε τραγικό θάνατο μαζί με πολλούς άντρες του στο καμπαναριό όταν πυροδότησε την μπαρουταποθήκη της μονής λέγοντας ότι δεν παραδίνεται σε Τούρκο και ο Φαρμάκης έκανε το μεγαλύτερο λάθος και παραδόθηκε με εγγυήσεις για την ζωή του. Θα ήθελα να γράψω κάτι το οποίο γράφτηκε σε ένα βιβλίο γι' Αυτόν το οποίο με συγκίνησε.."Η ζωή σβήνει τα ίχνη της ζωής. Γι' αυτό επιβάλλεται να αναπολούμε συχνά τις εντυπώσεις μας και να τις αναζωογονούμε! Η επανάληψη είναι η ψυχή της μνήμης...
Να αναφέρω επίσης πως ο Ιωάννης Φαρμάκης μετά από πολλά βασανιστήρια που πέρασε από τους Τούρκους (όπως αναφέρεται τον γδάρανε ζωντανό) αποκεφαλίστηκε και παρέδωσε, κατά τα τελευταία του λόγια, το πνεύμα του στον Ιησού Χριστό στην πλατεία της Κωνσταντινούπολης ένα μουντό απόγευμα του Οκτώβρη..

                                               
Ακόμη να αναφερθώ σε μια ακόμα σπουδαία προσωπικότητα..μισό αιώνα πριν από τον ήρωα Ιωάννη Φαρμάκη, γεννήθηκε στην Βλάστη ο Κωνσταντίνος και μετέπειτα Βαρώνος Βέλλιος. Συγκεκριμένα, γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου 1772 στην Βλάστη και απεβίωσε στην Βιέννη στις 23 Δεκέμβρη του 1838.
Ήταν λάτρης της παιδείας και ιδιαίτερα φιλόπατρις, όπως φαίνεται από όλη την διαδρομή του. Λίγα από τα πολλά που έχει κάνει ο Konstantin Freiherr von Bellio όπως ήταν το όνομα του, ήταν η ίδρυση της Αρχαιολογικής Εταιρείας στην Αθήνα το 1837, η δημιουργία του δημοτικού νοσοκομείου "ΕΛΠΙΣ" (το νυν Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων), του "Βελίειου" κληροδοτήματος στο οποίο πηγαίναν όσοι παίρναν υποτροφία, ιδρύει τον οικισμό Νέας Πέλλας Ατλάντης Λοκρίδος και γενικά βοήθησε οικονομικά και πολιτιστικά την τότε Κυβέρνηση κάνοντας εράνους για τα ανέγερση σχολείων και νοσοκομείων αλλά και δωρίζοντας σπάνια βιβλία για την Νέα Πέλλα, τα οποία προσκομίζονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη στην Αθήνα. Επίσης είχε μια μεγάλη περιουσία και ενίσχυε οικονομικά την ελληνική επανάσταση του 1821. Να προσθέσω επίσης ότι δεν ξέχασε ποτέ τον τόπο όπου γεννήθηκε. Έκανε δωρεά 30.000 φιορινίων για την σπουδή δύο νέων σε πανεπιστήμιο στο Μόναχο. Ο ένας από την "Νέα Πέλλη" όπως αναφέρει επακριβώς και ο άλλος από το Μπλάτζι. Αυτό που με έκανε να εντυπωσιαστώ στο άκουσμα του είναι ότι ακόμα και σήμερα γίνονται πράξη τα λόγια του. Πάντως είναι αξιομνημόνευτη προσωπικότητα της Ελλάδας και ειδικά της Βλάστης.

Konstantin Freiherr von Bellio       

                                     

Σφραγίδα Δωρεάς Βέλλιου